تا به حال به این فکر کردید که خداوند دستور میداد برای عبادت با من هر کس یک بار در ماه فرصت دارد؟ یا مقلا هر کس یک بار حق دارد در ماه فقط نام مرا بخواند و من همان یک بار به حرف او گوش خواهم داد.
یا اینکه مثلا برای عبادت محدودیت داشتیم، مثلا دستور این بود که هر کس حق دارد یک بار در ماه نماز بخواند و بعد از نماز اگر حرفی با من دارد بزند!
همه فرصت عبادت برابر دارند
اسلام، با همه ی زیبایی هایی که تا به حال دیده نشده این محدودیت را قرار نداده است، بلکه گفته هر زمان که خواستی عبادت کنی میتوانی، نه تنها اینگونه، گفته عبادت هایی که نتوانستی به جا بیاوری را هم میتوانی قضا کنی! یا مثلا میتوانست بگوید شب قدر برای کسانی است که هیچ حرامی مرتکب نشده باشند.
فرقی هم نگذاشته که این قضا شدنش از قصد باشد یا سهوا، هر عملی که انجام نشد در اسلام باز هم فرصت انجام آن هست.
در بحث گناهان هم آن را به دو قسم تقسیم کرده که عقل هر فرد آن تقسیم بندی را تایید میکند، گناهانی که به بنده ای آسیب می رساند، گناهانی که بین بنده و خداست.
حق الناس
گناهان قسم اول که حق الناس باشد را اسلام سپرده به انسان، و گفته خود انسان باید از عهده جبران آن برآید و حلالیت بگیرد که کار بسیار سختی است.
امام علی علیه السلام می فرمایند:
الحَجَرُ الغَصبُ فی الدّارِ رَهنٌ عَلی خَرابِها!
وجود یک آجر غصبی در بنای یک خانه، رهن بر ویرانی آن خانه خواهد بود! 1
حق الله
گناهان قسم دوم حق الله است و همه ی زیبایی های بخشش را خداوند به عرصه ظهور گذاشته است. همه ی زیبایی های خداوند را میتوانی اینچا ببینی
خداوند ستار است، غفار است، رحیم است، رحمان است. گفته اگر گناهی کردی به خودم بگو، با خودم در میان بگار، رایگان، هر وقت هم که خودت خواستی، هرجور که خودت خواستی، فقط به خودم بگو، نه این که مانند مسیحیت آن را به بنده ها بگویی و از تو پولی نیز دریافت کنند و آبرویی برایت باقی نماند.
زمان هایی را هم گذاشته که حتما و لابد دعاها بالا می رود، یکی اش همین شب قدر است، گفته این شب هزار شب است، عبادت در این شب مانند عبادت هزار شب است، یعنی اثرات وضعی آن را نیز برایت در پی دارد، و اینجا خداوند باز هم به طرز باورنکردنی درهای بخشش را بازگذاشته است.
نعمت از بس بزرگ است دیده نمیشود
و خدای ما خدایی است، که هیچ محدودیتی در ارتباط بنده با خویش نگذاشته است، نعمتی که آن قدر بزرگ است دیده نمی شود. کافیست بدانی کی وقت عبادت است، به این حدیث نگاه کنید:
امام علی علیه السلام: إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَی النَّوَافِلِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَی الْفَرَائِضِ
دل‌ها را «رویکردی» است و «رویگردی». پس آنگاه که روی کرد و پذیرش نشان داد به مستحبّاتش وادارید، و اگر روی گرداند و آمادگی نداشت به واجباتش بسنده کنید. 2
همین! خواستم بگویم، حواسمان باشد، اینکه هر وقت میتوانیم عبادت کنیم هم خودش مساله ایست!!!
پی نوشت:
1. نهج البلاغه - حکمت 232
2. نهج البلاغه - حکمت 203
