روزگاری برای ارتباط با کسی که کمی هم از تو دور بود نامه بهترین راه بود، حتی اگر در یک شهر دورتر از تو بود، برای من که اهل شمالم معمولا نامه نگاری در بین خانواده ما رواج داشت، ما در روستا بودیم و بقیه بستگان در شهر و این بهانه ای بود برای نامه نوشتن.
روستای ما از لحاظ مکانی در 30 کیلومتری شهر قرار داشت و تنها وسیله ای که به روستا می آمد یک مینی بوس بود که هر روز ساعت ده صبح وارد روستا میشد و تا برگردد ساعت دو عصر بود.
